آلودگی‌های زیست‌محیطی یک کدام از مهم ترین ایرادات بشری بوده و ولی کماکان نیز این خلل وجود داراست و روزبه‌روز بر وخامت آن نیز افزوده میگردد.
در وسط قرن 21 آلودگی‌های زیست محیطی سبب شد تا ایالت متحده ایالات متحده نرم‌افزار‌ای به عنوان هوای تمیز را جهت کاهش آلایندگی‌های زیست‌محیطی تدوین نماید. این نرم‌افزار شرکت‌های خودروسازی را وادار به استعمال هر چه بیشتر از کنترلرهای الکترونیکی جهت ارتقاء بازدهی احتراق سوخت کرد.
بدیهی میباشد که ارتقا کارآیی سوخت به معنای کاهش آلایندگی‌های زیست‌محیطی خواهد بود. در اولی قدم شرکت‌های خودروسازی به‌سراغ در دست گرفتن احتراق و انفجار در سیلندرها رفتند و تجهیزی به عنوان Engine Control Unit را پیاده سازی کردند. از همین‌رو بعضی اشخاص ecu را به عبارتی Engine Control Unit می‌دانند در حالی که ecuهای مدرن پا را بالاتر گذارده و فقط خویش را به در اختیار گرفتن موتور محصور نکرده‌اند.
کانال منطقه‌ای کنترلر
روزبه‌روز بر تعداد آپشن‌های خودروها افزوده میگردد و اتفاقا در بعضا مواقع درفش‌داران شرکت‌های گوناگون تنها در یک سری آپشن جزئی با همدیگر فرق دارا هستند. ارتقاء این آپشن بر تعداد ریزپردازنده‌ها و کنترلرها می‌افزاید و علاوه‌بر ابهام‌های فنی، سیم‌کشی‌های آنها نیز مشقت بار‌خیس خواهد بود. به‌همین مراد و جهت کاهش این عدم وضوح‌ها رابرت BOSCH کانال منطقه‌ای کنترلر (Controller Area Network) را پیاده سازی و معرفی کرد.
درین پروتکل از یک اینترفیس دو سیمه استعمال میشود که هم تعداد ماژول‌های زیر در اختیار گرفتن را ارتقاء داده و هم مقدار سیم‌کشی را کاهش میدهد. درین سیستم به‌مکان آن‌که سیگنال‌ها به وسیله یک سیم هدایت شوند، بر روی کانال دو سیمه تسهیم میگردند.