1- دیفیوزر بی آلایش: معمولی‌ترین نوع با پیاده سازی یک دست و فارغ از ابهام‌های خاص. این نوع، جریان هوای استوار و یکنواختی را تحت خودرو ساخت‌و‌ساز کرده و نیروی رو به زیر (downforce) اول را ایجاد می‌نماید.
مطلوب برای خودروهای ساده و خودروهای اسپرت با سطح سعی میانگین میباشد.
2- دیفیوزر دو طبقه: دارنده دو سطح منقطع که به طور پله پله یا این که منحنی به هم متصل میگردند. این نوع، جریان هوای غامض‌تری را تولید کرده و نیروی رو به تحت بیشتری نسبت به نوع معمولی آن ساخت می‌نماید. سطح بالایی دفیوزر، هوای ورودی را هدایت کرده و سطح پایینی، هوای خروجی را با سرعت بیشتری به خارج هدایت می‌نماید. مطلوب برای خودروهای اسپرت و مسابقه‌ای که به نیروی رو به ذیل بیشتری نیاز دارا هستند.
3- دیفیوزر تعدادی طبقه: دارنده بیشتراز دو سطح و پیاده سازی بسیار بغرنج با شبکه‌ها و مجراهای متفاوت. این نوع، جریان هوای بسیار بغرنج و در دست گرفتن گردیده‌ای را ساخت و ساز کرده و حداکثر نیروی رو به تحت را ساخت می‌نماید. هر طبقه، وظیفه در دست گرفتن یک قسمت خاص از جریان هوا را بر ذمه دارااست. مطلوب برای خودروهای مسابقه‌ای حرفه‌‌‌ای که به بالاترین سطح کارایی آیرودینامیکی نیاز دارا‌هستند.
4- دیفیوزر با شبکه‌های جانبی: دارنده شبکه‌های جانبی در دو طرف آن که به صورت بی واسطه به چرخ‌های عقب متصل میگردند. این نوع، فشار هوا را در حیطه چرخ‌های عقب کاهش داده و نیروی رو به زیر را درین حوزه ارتقا میدهد. این دستور سبب ساز بهبود پایداری خودرو در پیچ‌ها میگردد. مطلوب برای خودروهای مسابقه‌ای که به پایداری بسیار بالا در پیچ‌ها نیاز دارا هستند.
5- دیفیوزر با فلاپ‌های متحرک: دارنده فلاپ‌های متحرکی که به طور الکترونیکی یا این که مکانیکی قابل در دست گرفتن می‌باشند. این نوع، زاویه فلاپ‌ها را با دقت با‌گاز خودرو و حالت رانندگی تهیه کرده و سبب ساز باصرفه‌سازی کوشش آن در حالت متعدد میگردد. مطلوب برای خودروهای مسابقه‌ای ماهر و خودروهای اسپرت با فناوری بالا.